HAYATTAN
 

Sevgilerimle
 
  Okuma ve öğrenme zorluğu çeken çocuklara özel egitim veren bir okul için
bağış toplama yemeginde, çocuklardan birisinin babası katılımcılar
tarafindan asla unutulmayacak bir konuşma yaptı. Okula  kendini adamış
ögretmenleri kutladıktan sonra şoyle bir soru sordu: 'Dışardaki etkenler
tarafindan etkilenmedikçe doga herşeyi mukemmel bir sekil ve sırada yapıyor.
Ama yine de oglum Shay, diger cocukların ogrendikleri gibi ögrenemiyor.
Diger cocuklarin anlayabildikleri gibi anlayamıyor. Oğlumda dogal olmasi
gereken şeyler nerede?'
Bu soru karşısında dinleyiciler sessiz kaldılar.Baba devam etti. 'Ben inaniyorum ki, dünyaya fiziksel ve zeka engelli Shay gibi bir cocuk geldiginde, gercek insan dogası kendini gösterme fırsatını buluyor ve bu da insanların o çocuga davranış sekillerinde kendini gösteriyor.'Ve sonra asagidaki hikayeyi anlatmaya basladi:
           Shay ve babasi bir gun parkta Shayin tanidigi birkac cocugun baseball
oynadiklarini gorduler. Shay sordu, 'Acaba oynamama izin verirler mi?'Shay'in babasi cogu cocugun Shay gibi bir cocugun takimlarinda oynamasini istemeyeceklerini ama ayni zamanda eger ogluna izin verirlerse oglunun o cok ihtiyacini duydugu, engellerine ragmen baskalari tarafindan kabul edilmenin ozguveni ve sahiplenme duygusunu verecegini de biliyordu.
Shay'in babasi cocuklardan birinin yanina yaklasti ve (fazla birsey
beklemeyerek) Shay in oynayip oynayamayacagini sordu. Cocuk soyle
danisabilecegi birilerine bakti ve sonra 'Su anda 6 sayi gerideyiz
ve oyun sekizinci turunda. Herhalde takima girebilir ben de onu dokuzuncu turda vurucu olarak sokmaya calisirim' dedi.Shay buyuk bir gayretle takimin yanina gitti ve yuzunde kocaman bir gulumseme ile takim t-shirtini giydi. Babasi gozunde yas, kalbi sicak duygularla dolu onu izledi. Cocuklar oglunun kabul edilmesinden dolayi babanin mutlulugunu gorduler. Sekizinci turun sonunda Shay'in takimi birkac puan kazandi ama hala 3 sayi gerideydi. Dokuzuncu turun basinda Shay eldiveni eline gecirdi ve sag acik sahaya cikti. Ona dogru hic top isabet etmemesine ragmen oyunda olmaktan son derece mutluydu ve babasi ona tribunlerden el salladigini gordugunde yuzunde kocaman bir gulumseme  vardi. Dokuzuncu turun sonunda Shay'in takimi yine puan kazandi. Simdi butun kaleler doluydu, oyunu kazanma sansi ortaya cikmisti ve topa vurma sirasi Shay'e gelmisti. Bu noktada Shay'in vurucu olmasina izin vererek oyunu kaybetme riskini  mi almaliydilar? Sasirtici bir hamleyle Shay'e sopayi verdiler. Herkes topa isabet ettirme sansinin sifir oldugunu biliyorlardi cunku birakin topa vurmayi Shay sopayi bile elinde tutmasini bilmiyordu.Ama Shay sahaya ciktiginda top atici, diger takimin kazanma sanslarini bir kenara birakarak Shay'e bu firsati tanidiklarini gorunce birkac adim one giderek yumusak bir sekilde topu Shay'e dogru firlatti. Ilk topa Shay zorlukla sopayi savurdu ama iskaladi. Atici tekrar birkac adim one dogru geldi ve topu yine yumusak bir sekilde Shay'e dogru atti. Shay sopayi savurdu ve hafifce topa dokunarak yere aticiya dogru vurdu. Oyun simdi bitecekti. Atici topu yerden aldi ve ilk kaledeki adamina kolaylikla atabilecek ve Shay'i sobeleyerek oyunu bitirebilecekti.Ama atici topu aldi ve ilk kaledeki adaminin basinin uzerinden diger  takim arkadaslarinin erisemeyecegi yere firlatti.Tribunlerdeki herkes ve iki takimda bagirmaya basladilar, 'Shay, ilk kaleye kos, ilk kaleye kos!' Shay hayatinda hic bu kadar uzaga kosmamisti ama  ilk
kaleye gidebildi. Saskinliktan buyumus gozleriyle yere coktu.
Herkes bagirmaya devam etti, 'Ikinci kaleye kos, ikinci kaleye kos'
Nefes nefese Shay zorlukla ikinci kaleye kosabildi. Shay ikinci kaleye
geldigi sirada acik sahada diger takimdan biri topu almisti ... takimin en kucugu olan bu cocuk kahraman olma sansini elinde tutuyordu. Topu ikinci kaledeki adamina atabilirdi ama top aticisinin niyetini anladigindan o da kasitli olarak topu ucuncu kaledeki arkadasinin basinin uzerinden atti.
        Herkes bagiriyordu, 'Shay, Shay, Shay, butun yolu kos Shay' Karsi takimdan birinin yardim ederek onu ucuncu kaleye dogru dondurmesiyle Shay ucuncu kaleye kosabildi, 'Ucuncuye kos! Shay, ucuncuye kos!'Shay ucuncuye gelirken diger takimdaki cocuklar ve seyirciler ayaga kalkmislardi ve bagiriyorlardi, 'Shay, hepsini kos! Hepsini kos!' Shay hepsini kostu ve oyunu takimi icin kazanan bir kahraman olarak herkes tarafindan alkislandi.'O gun', dedi babasi, gozlerinden yaslar asagiya dogru suzulerek,'iki takimdaki cocuklar da dunyaya bir parca sevgi ve insanlik getirmeyi basardilar'.Shay bir sonraki yaza yetisemedi. O kıs öldü. Bir kahraman oldugunu ve babasini mutlu ettigini ve eve geldiginde annesinin de gozyaslari icinde onu kucakladigini asla unutmadi. Son NOKTA: E-mail ile hic dusunmeden binlerce fikra yolluyoruz, ama hayattaki secimler konusunda mesaj oldugunda insanlar tereddut  ediyorlar.Bunu size yollayan kisi hepimizin bir farklilik yaratabilecegi inancini tasiyor. Hepimizin her gun binlerce firsati olabiliyor 'dogal olan  seyleri' gerceklestirmek icin. Bilgin bir adam bir zamanlar demiski: her toplum, kendilerinden daha az sansli olanlara nasil davrandigiyla degerlendirilir.
                Gununuz bir Shay gunu olsun!

Gökçe küçük bir kızdır,
Sevimli küçük bir kız...
Gözleri kahverengi, saçları koyu kahve...
Saçları gözlerinin üzerine düşünce
Gökçe geriye atmak ister.
Fakat elleri hemen alnına gitmez.
Bunun yerine ellerini tomurcuklarını açan bir çiçek gibi büker,
Sonra, sonra atara saçlarını
Gözlerinin üzerinden arkaya.
Görüyorsunuz Gökçe farklıdır.
Farklı mı?
Evet farklıdır diğer kız çocuklarından.
Fakat elbette bütün insanlar
Hep aynı şeyi düşünmek,
Hep aynı şekilde davranmak
Hep aynı olmak zorunda değillerdir.
Bana göre Gökçe mavi bir gül gibidir:
Nadir, farklı ve çok güzel.
Gökçe hastaneden eve ilk geldiğinde
Pembe ve her tarafı şiş bir bebekti.
Çok sık ağlardı, çok ağlardı diğer bebeklerden.
NİÇİN?
Belki de onu ürküten farklı gölgeleri gördü.
Belki de ona çok tuhaf gelen sesleri işitti.
Büyüyünce Gökçe annesine daha yakınlaştı,
Ve ona sımsıkıca bağlandı.
Bilirsiniz "Yavru bir kedinin kuyrukları kesilirse,
kulakları daha keskin olur." derler.
Bir kuyruğun bir yavru kediciğin
Daha hızlı koşmasına yardım ettiği doğrudur.
Fakat kuyruksuz bir yavru kedi de daha iyi duyar,
Ve ayak seslerini diğer yavru kedilerden
Daha önce hisseder.
Bazı çocuklar bağıra bağıra oynarlar:
"Kuyruksuz ke-di
Kuyruksuz ke-di"
Bazen Gökçe annesine koşmak ister,
Sımsıkı sarılmak ister,
Görünür bir neden yokken,
En azından bizim görebileceğimiz bir neden yokken.
Ve bir zaman sonra,
Gökçe'nin dünyasının bazı yönlerden
Bizim bildiğimizden biraz farklı olduğunu anlar,
Bizim tamamen hissedemediğimiz
Bir dünyanın içinde olduğunu düşünmeye başlarız.
Oralara gidebilmek
Gidebilmek bir şekilde,
Diğer gezegenlere gitmek gibidir.
Bu yolda Gökçe, sanki bir ekranın,
Bizim göremediğimiz bir ekranın arkasında gibidir.
Belki çok güzel renkleri vardır.
Belki renkler onunla konuşurken
Dikkatimizden kaçmaktadır.
Rivayet olunur ki:
Balıkların dalgalarla taşınan
Kendi dilleri ve kendi müzikleri vardır.
Kulaklarımız yeterince keskin olmadığından
Biz bu sesleri işitemeyiz.
Belki de,
Gökçe bizim asla duyamadığımız sesleri duyabilmektedir.
Belki de bu yüzden kendi kendine sıçramakta
Ve kendince dans etmektedir.
Bazen Gökçe'nin bir kuş olduğunu düşünürüm:
Kanatları kısa olan bir kuş.
Öyle bir kuş ki, uçması çok zor,
Daha çok kuvvet,
Daha çok çaba,
Daha çok zaman gerekiyor.
Normal kanatlı bir kuşun
Uçması daha kolaydır.
Fakat bir kuşun,
Kanatları kısa olan bir kuşun,
Uçmayı öğrenmesi için daha çok çalışması gerekmektedir.
Birde...
Fırtınalı bir öğleden sonrası,
Sallanan koltuğunda oturup
Kollarında oyuncak bebeğini sallayan
Bir başka Gökçe vardır.
Endişelidir, düşüncelidir ve sessizce sorar:
"Anneciğim,
Özge benim özürlü olduğumu söylüyor.
Bu ne demektir anneciğim?
Özürlü?
Çocuklar 'Geri' diyorlar ve gülüyorlar
Niçin gülüyorlar anneciğim?"
Gökçe'nin anlamadığı çok şey vardır.
Fakat diğer insanların da
Gökçe hakkında anlamadıkları çok şey:
Gökçe'nin kuyruksuz bir yavrukedicik gibi olduğu,
Gökçe'nin farklı bir müziği duyduğu,
O'nun korunmak zorunda olan
Kısa kanatlı bir kuş gibi olduğudur.
Gökçe mavi bir güldür, çok tatlı ve sevimli...
Ve o kadar az mavi gül var ki dünyamızda,
Bu yüzden haklarında bir çok şeyi bilemiyoruz.
Bildiğimiz sadece:
MAVİ GÜL'lere saygı duyup,
Daha fazla sevgi vermemiz gerektiğidir.